Herdenkingsmis van Hendrick, Kwepe en Rectoir

Een aantal dagen na het huwelijk waren de klokken weer aan het luiden.
Bim Bam Bim Bam Bim BAM..
Ditmaal was het een herdenkingsmis, aan de overleden Hendrick, zijn broer Kwepe, en zijn zoon Rectoir Van Vlaanderen.

Krodaxi leid de mis en komt dus als eerste de kerk binnen.
Hij zet zich naast het altaar neer.

Freya is al vroeg, want de herinnering aan
haar overleden man, zoon en schoonbroer
is nog altijd zeer levendig.
In haar armen draagt ze een grote bos
van de laatste jasmijnbloemen,
die ze speciaal voor deze mis geplukt heeft.
Ze zet de bos in de vaas op het altaar
en gaat zitten op de tweede rij.

Giant besloot om ook naar de mis te gaan. Want dat zou hij vaker doen als hij bij de familie wou horen. Hij kwam de kerk binnen bleef even staan en zag Freya zitten. Hij ging achteraan zitten. Hij werd rood omdat hij zenuwachtig was..

Freya hoort iemand binnenkomen, en ziet dat het Giantus is.
Hoewel ze dolgraag zou willen, wenkt ze hem niet,
uit respect voor haar overleden echtgenoot.
Vandaag is een dag voor rouw,
niet voor onbezonnen verliefdheid,
hoezeer dat Freya ook spijt.

Krodaxi kijkt naar Freya en Giant en staat dan recht.
Laten we de herdenkingsmis starten met het credo.
Hij zingt het credo:
ik geloof in God, Zeer-Hoog Almachtig,
Schepper van Hemel en Aarde,
Hel en Paradijs,
Rechter van onze ziel aan het uur van de dood.

En in Aristoteles, zijn profeet,
de zoon van Nicomacus en Phaetis,
Gestuurt om de wijsheid en de goddelijke wetten van het Heelal
Aan de verdwaalde Mens te onderwijzen.

Ik geloof eveneens in Christos,
Geborene van Maria en Giosep.
Hij heeft zijn leven gewijd om ons de weg naar het Paradijs te tonen.
Hij is aldus, na onder Pontius geleden te hebben,
Door marteling gestorven om ons te redden.
Hij is naar de Zon gestegen waar Aristoteles aan de rechterzijde van de Zeer-Hooge op hem wachtte.

Ik geloof in de Goddelijke Actie;
In de Heilige Roomse Aristotelische Kerk, Een en Ondeelbaar;
In de Heilige communie;
In de remissie van de zonde
In het Eeuwige Leven.

AMEN

Freya begint ingetogen te zingen,
terwijl haar stem een beetje trilt...

ik geloof in God, Zeer-Hoog Almachtig,
Schepper van Hemel en Aarde,
Hel en Paradijs,
Rechter van onze ziel aan het uur van de dood.

En in Aristoteles, zijn profeet,
de zoon van Nicomacus en Phaetis,
Gestuurt om de wijsheid en de goddelijke wetten van het Heelal
Aan de verdwaalde Mens te onderwijzen.

Ik geloof eveneens in Christos,
Geborene van Maria en Giosep.
Hij heeft zijn leven gewijd om ons de weg naar het Paradijs te tonen.
Hij is aldus, na onder Pontius geleden te hebben,
Door marteling gestorven om ons te redden.
Hij is naar de Zon gestegen waar Aristoteles aan de rechterzijde van de Zeer-Hooge op hem wachtte.

Ik geloof in de Goddelijke Actie;
In de Heilige Roomse Aristotelische Kerk, Een en Ondeelbaar;
In de Heilige communie;
In de remissie van de zonde
In het Eeuwige Leven.

AMEN

Bim Bam Bim Bam Bim BAM..

Wat is dat nu hoort ze de klokken van hun eigen kapel? Wat is er aan de hand? Denkt ze verschrikt hard op. Ze rent naar de plek in de kapel waar pas haar huwelijk werd gehouden. Verschrik zit ze Dax voor aan staan. Hij leek een dienst te gaan houden. En Freya, haar kersverse shoon mama en Giantus de deken, nu Freya's gelieve.

Ze snap het niet erg. Daarom ging ze wat schuin achter Freya zitten bij Giantus. Ze kon nu niet fluisteren nog. Ze was erg benieuwd. Het maakte niet uit dacht ze wie het was en zette het credo mee in. Ze keek is naar haar lieve man. Wat deed hij het goed, dacht ze nog. Tot ze bedacht tevens mocht ze hier wel wezen. Hij had niets gezegd hiervan? Ze bleef nogal onrustig zitten. Eerst maar is afwachten, ondanks haar rare gevoel. Uit volle respect. Ze lachte is zenuwachtig naar Giant en Frey die is achterom keek en naar Dax. Keek toen maar snel verlegen naar beneden....

ik geloof in God, Zeer-Hoog Almachtig,
Schepper van Hemel en Aarde,
Hel en Paradijs,
Rechter van onze ziel aan het uur van de dood.

En in Aristoteles, zijn profeet,
de zoon van Nicomacus en Phaetis,
Gestuurt om de wijsheid en de goddelijke wetten van het Heelal
Aan de verdwaalde Mens te onderwijzen.

Ik geloof eveneens in Christos,
Geborene van Maria en Giosep.
Hij heeft zijn leven gewijd om ons de weg naar het Paradijs te tonen.
Hij is aldus, na onder Pontius geleden te hebben,
Door marteling gestorven om ons te redden.
Hij is naar de Zon gestegen waar Aristoteles aan de rechterzijde van de Zeer-Hooge op hem wachtte.

Ik geloof in de Goddelijke Actie;
In de Heilige Roomse Aristotelische Kerk, Een en Ondeelbaar;
In de Heilige communie;
In de remissie van de zonde
In het Eeuwige Leven.

AMEN

Krodaxi knikt naar Chean en zet de mis verder.

Beste familie, vrienden,
we zijn hier samen, om mijn vader Hendrick,
mijn broertje Rectoir en mijn nonkel Albert te herdenken.

Hendrick DarkReaper Van Vlaanderen was een man waarop we trots kunnen zijn.
Hij stichte onze prachtige familie, samen met zijn zus Shivaya en zijn broer Albert Kwepe.
Hendrick is onterecht vermoord door de inquiste, ik heb mijn vader niet eens gekent.

Albert Kwepe Van Vlaanderen was een stille maar aardige man.
Mijn vader bracht hem de politiek in, uiteindelijk werd Albert, of zoals wij hem noemden, Kwepe, Minister van Onderwijs.
Toen hij even ging uitwaaien tijdens zijn drukke baan als minister, kreeg hij een hartaanval en hij overleed.
Na een maand werd hij terug gevonden.

Tenslotte mijn lieve broertje Rectoir, werd samen met mijn vader ter dood veroordeeld.
Tijdens zijn slaap brachten ze hen om, terwijl hij onschuldig was.
Hij was een aardig mannetje, die graag in de herbergen zat.

Laten we deze mensen herdenken, en twee minuten stilte voor hen houden.

Krodaxi slikt en zwijgt. Hij kijkt rond zich en bid stilletjes voor zijn vader, nonkel en broer.

Freya kijkt omhoog, naar de hemel.
Ze vraagt zich af of Hendrick, Rectoir en Albert gelukkig zijn,
waar ze ook zijn, en of ze kunnen zien wat er nu op de wereld gebeurt.
Ze mist ze alledrie verschrikkelijk.

shivaya kwam er wat laat achter dat er een
herdenkingsmis was, en altijd had iets har tegengehouden te komen.
Maar ze wist zich zelf er toch toe aan te zetten te komen en liep zachtjes naar de rest
toe. Ze ging ergens achterin zitten en zat net toen het gezang stopte.
Ze luistert naar wat er gezegt word,
haar handen tot vuisten gebald terwijl haar nagels in haar hand prikken.
Om maar niet te huilen.
Ze miste ze verschrikkeljk, al kende ze rectoir niet.
En elke dag miste ze ze meer.
Ze kijkt naar de grond als ze 2 minuten stil moeten zijn en zwijgt.