Naar de kapel

Ohhh wat mooi hier...jeetje zo vredig...Even een kaarsje branden..... Ze loopt de kapel in wat een zacht schijnsel van de zon binnen en wat een mooie zandstenenkleur van de wanden. Prachtige kaarsen kandelaren . De gebrandschilderde ramen mooie afbeeldingen ziet ze. Ruim, licht hier en zo mooi ook in de tuin. Ondertussen zoekt ze een kaarsje en vuurstenen en een schaal met brandbare takjes vond ze al. In midden er van maakt ze een vuurtje. Kets kets gaan de stenen. Mooi zwart doorschijnend zijn ze. Lijken wel zwarte grove diamanten, ja een vuurtje veroorzaakte de vonken. Ze steek de kaars aan en plaatst hem in het daarvoor bestemde rek. Knielt voor het beeld en doet haar gebed, een kruisje geslagen te hebben....

Dan loopt ze naar het hoekje voor Rectoir en ze bidt voor haar geliefde. Haar eeste liefd waar ze mee zou trouwen...aprupt werd hij geëxecuteerd.

Niemand oh niemand zag haar stille verdriet. Ze kon hem niet vergeten. Hij was zo lief voor haar geweest. Tranen gleden over haar wangen Ik mis je nog ieder dag als de dag dat ik je net niet meer zag lieverd. Ik heb nu ook een heel lieve man maar hij is toch wel anders ook fijn, maar niet zo als jij! Echt niet schat. Ik had het idee dat ik je met niemand hoefde te delen, zoals nu wel, helaas. Hoop daarom, dat je het echt fijn hebt daar boven bij je familie, lieve lieve lieve schat. Die kleine momentjes waren als warme zeeën van liefde, bedankt lieverd! heb het maar goed daar....

Ze schreide nog een tijd zachtjes door...tot ze weer aan de kleine moest denken...die bewoog ineens. Alsof hij wilde zeggen ik ben er ook nog hoor en ze lachte even. Dat bracht haar terug naar het heden en naar Dax. Ja jij bent verwekt bij een onstuimig liefdesgebeuren van mij en je vader...of wacht is het zou ook nog van Rectoir kunnen zijn geweest, ohhhh! Ze dacht ....en dacht...ze werd er nogal moe van....eerst maar is naar Dax en samen er is over denken. Jah, dat is beter hij kon haar helpen herinneren. Zei glimlachte denken aan hem..... Daaag lieve Rectoir tot gauw weer. Ze lag haar bloemen voor hem liefdevol neer en veegde haar tranen op haar wang weg.

Ze keek even dankbaar naar oom Zot en zei Nee dank U oom het gaat wel weer.

Toen Dax binnenkwam en haar vroeg wat ze bedoelde zei ze kalm Rectoir was toch je broer? Zijn Jisvy en Potas misschien nog van Rectoir je broer bedoelde ik. Maar ik denk dat ik me vergis.

Krodaxi kijkt nog altijd verbaasd naar Chean.
Rectoir? Euh.. stamelt Krodaxi..